Ada Breedveld - Litho van Ada Breedveld uit 2001, met gedicht van Jan Petrie. - Vendu

In de jaren zeventig begon Ada Breedveld met exposeren. Het surrealisme boeide haar, een kunstrichting waarbij niet de zichtbare werkelijkheid, maar de fantasie vanuit ons diepste innerlijk het uitgangspunt voor kunst moet zijn. Gaandeweg vond ze haar eigen typerende stijl en thema: de imposante en aanwezige Vrouw. Die vrouw, kleurrijk, dansend, met glas in de hand en vogeltjes om haar heen in de lucht, is de ultieme levensgenieter. Deze vrouw vormt het centrale punt in veel van haar kunstwerken en het maakt Breedvelds kunst zeer herkenbaar. Haar kunstwerken laten iets onwerkelijks, een droom zien, vol gevoel en beleving. Zelf zegt zij: ‘Schilderen doe ik al mijn hele leven. De kwast is het verlengstuk van mijn gevoelsleven. Daarmee kan ik mij uitdrukken op de meest optimale manier. Het materiaal geeft mij de uitdaging om zo een wereld te scheppen, die de illusie wekt van een werkelijkheid. Een werkelijkheid die niet echt bestaat, maar wel als zodanig wordt ervaren. Zoals in een droom, het onwerkelijke als werkelijk beleefd wordt.