Titel: Belle van Zuylen
Object: Bronzen penning
Afmetingen: 75 mm
Gewicht: 255 gr
Kwaliteit: Prachtig
De meest bijzondere schrijver die de achttiende in Nederland heeft voortgebracht: Isabella Agnetha Elisabeth van Tuyll van Serooskerken (1740-1805) die schreef onder de naam Belle van Zuylen, ook wel Isabelle de Charrière, de naam van haar latere echtgenoot. Zij schreef in de internationale omgangstaal van die tijd, het frans; daardoor is haar werk in Nederland relatief onbekend gebleven. Door de tiendelige uitgave door Van Oorschot is de belangstelling, ook internationaal, toegenomen. Zij was het voorbeeld van een verlichte geest. Reinhard, leerling Van Carasso, heeft maar zeer gedeeltelijk het bekende portret Van Maurice Quentin de la Tour tot uitgangspunt genomen. Het opgestoken haar en de elegante hals zijn aanwezig; maar het gezicht is een schim, als bij een afgesleten munt. Het profiel wordt versterkt door een diepe groef waarvan de aanzet boven aan de penning zit, en dit geeft een natuurlijke onregelmatigheid. In haar eigen rococohandschrift staat haar naam. De keerzijde geeft een impressie van het kasteel Zuylen, dat er thans heel anders uitziet. Reinhard heeft er een sprookjesslot van willen maken met beneden de 'slangenmuur' waar Belle als meisje speelde. Een slangenmuur is een ongestutte éénsteensmuur, die door zijn verticale golving zijn stijfheid krijgt. 'L'amour est un enfant trompeur'. De liefde is een bedrieglijk kind. Dit is ontleend aan een gedichtje van de schrijfster; Reinhard koos die regel omdat hij die karakteristiek achtte voor het leven Van Belle van Zuylen. Haar leven was inderdaad niet bijster gelukkig, maar haar romans, novellen en ontzaglijke hoeveelheid brieven zijn prachtig. Dat blijft met de visie van de beeldhouwer. #Louk Tilanus, Handzame Sculptuur