Steven Kwint - Steven Kwint, In Blijde verwachting - Verkocht

Steven Kwint, In blijde verwachting, olieverf op doek, 100 x 120 cm, gesigneerd.
 

Steven Kwint werd geboren en groeide op in het Betuwse plaatsje Elst. Na de Mulo (de huidige Mavo) koos hij voor een opleiding aan de Akademie voor Beeldende Kunst en Kunstnijverheid te Arnhem. Hij kreeg er les in de vrije schilderkunst van Fred Sieger; grafische technieken leerde hij bij Hendrik Valk. Na voltooiing van zijn studie in Arnhem in 1957 verhuisde Kwint naar Amsterdam. Aan de Rijks Normaalschool volgde hij de voorbereidende klas om toegelaten te worden tot de Akademie; hij ontmoette er zijn latere kunstvriend Paul Werner. Hij werd toegelaten tot de Rijksakademie en volgde daarop de tekenklas aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten waar hij onder anderen les kreeg van Charles Roelofsz. Hier leerde hij de kunstenaars Ria Rettich, Aart J. Leemhuis en Hubertine Heijermans kennen. Steven Kwint vestigde zich vervolgens in Amsterdam als zelfstandig beeldend kunstenaar. Zijn stijl van werken evolueerde van het expressionisme à la Soutine naar Cobra. Kwint voerde in Amsterdam verschillende monumentale opdrachten uit; deze zijn grotendeels verloren gegaan. Hij reisde veel en overleed in Frankrijk tijdens een vakantie met zijn vrouw en dochtertje.
Aanvankelijk schilderde Kwint voornamelijk portretten waarin hij met de nadruk op kleur poogt het innerlijk van de betreffende persoon te verbeelden, zoals hij dat als schilder ervaart en ondergaat. In de loop der zestiger jaren kreeg het non-figuratieve schilderen in zijn kunst invloed; er was bovendien verwantschap met Cobra en Soutine. Vruchtbaarheid en dood, al dan niet geabstraheerd, zijn veel voorkomende thema’s in zijn werk, naast landschappen, onder andere uit Frankrijk en Spanje. Een hechte vriendschap met de in Amsterdam neergestreken Amerikaanse jazzmusicus Ben Webster ontstond vanaf 1966, die resulteerde in een aantal portretten van Ben Webster, vaak met saxofoon, gemaakt op zijn atelier. Uit zijn vriendenkring portretteerde hij verder onder anderen Rettich en Heijermans, schilder Paul Werner en beeldhouwer Jos van Kessel, die vaak als partner optrad bij diverse exposities. Kwints oeuvre omvat zowel olieverfschilderijen, gouaches, tekeningen als lithografieën.
Steven Kwint ontving in zijn leven verschillende stipendia waaronder de Koninklijke subsidie, enkele reisbeurzen van de Franse en de Nederlandse regering, de Willink van Collenprijs en een gedeelde Talensprijs in 1961. In opdracht schilderde hij een groepsportret van het bestuur van het Het Nederlands Cultureel Contact (NCC). Onder zijn vele exposities vallen op een solo expositie in Galerie De Sfinx te Amsterdam (1966), een gemeenschappelijke tentoonstelling met Anton Buytendijk en Theo Ros in Arti et Amicitiae (Amsterdam 1969) en in Bergen (NH) een eigen expositie in het KunstenaarsCentrumBergen (KCB) (1974). De pers was veelal lovend. Maarten Beks typeerde de kunstenaar met de oneliner ‘Van schilderend profeet tot profetisch tekenaar’, Alain Teister gewaagde van ‘boeiende fantasieën’, Hans Redeker verklaarde Steven Kwint tot ‘een expressionist pur sang’, Lambert Tegenbosch waardeerde de ‘sprookjesachtige, karikaturale figuratie’, Fanny Kelk signaleerde in titels en werkwijze de 'vruchtbaarheid' als centraal motief, en Ed Wingen stelde vast dat de schilder ook grote formaten aankon en ‘zijn coloriet is fris en open’. De monografie Steven Kwint, schilder en graficus samengesteld door Han Veelders en Aart J. Leemhuis zal verschijnen in 2011.