Joseph Klibansky - Beyond the Clouds

Jaartal: 2020
Editie: 40.000 stuks
Gesigneerd: Uniek nummer achterop elk kunstwerkje.
Techniek: mixed media schilderij (Acryl verf canvas zeefdruk inkt)
Afmetingen afbeelding: 3 cm x 3 cm

Dit kavel bestaat uit 4 unieke stukjes van het grote kunstwerk. Ieder apart verpakt in de originele verpakking die de klanten van de ABNAMRO en MeesPierson in 2020 hebben ontvangen. De nummering staat op ieder stukje apart gedrukt op de achterzijde. Voorbeeld (zie foto) is een willekeurig voorbeeld.

In 2020 bestond ABN AMRO en Mees Pierson 300 jaar. Ter gelegenheid van dit jubileum maakte Joseph Klibansky zijn grootste schilderij ooit.
Het was een doek van meer 38 M2 met als titel “Beyond the Clouds”.
Dit enorme doek werd in meer dan 40.000 stukjes gesneden met een afmeting van 3 cm bij 3 cm. Elk klein stukje van 3x3 cm weerspiegelt het gehele kunstwerk en is een stukje van het grote geheel en is dus een originele, unieke, Klibansky.

Het kunstwerk geeft een optimistische blik op de toekomst en weerspiegelt het vermogen om vooruit te kijken. Er wordt een droombeeld geschetst dat gaat over het creëren van positieve veranderingen in de wereld van morgen. Het werk geeft de ambitie van mensen weer om altijd stappen vooruit te willen maken en zich continu te blijven ontwikkelen.

Bekijk de speciale making-of film van de creatie van dit kunstwerk op youtube.
https://youtu.be/Tv6Xj3xg7A0

Joseph Klibansky (Kaapstad, 1984)
Zijn vader Leon is Zuid-Afrikaans, en zijn moeder Immechien is Nederlands. In 1985 verhuisde het gezin naar Nederland. Klibansky heeft geen kunstopleiding gevolgd, maar volgde een economische opleiding. In 2016 opende hij een galerie in de Amsterdamse P.C. Hooftstraat. In 2017 vond zijn eerste solotentoonstelling plaats, in Museum de Fundatie in Zwolle.

Zijn werk
Het werk van Joseph Klibansky onderzoekt de relatie tussen een ding en zijn essentie, tussen wat we zien en wat een afbeelding impliceert. Het gevoel van wankel evenwicht dat te vinden is in zijn recente schilderijen en sculpturen, onthult hoe treurig dystopisch een afbeelding kan zijn die op het eerste gezicht vrolijk utopisch lijkt. Het onthult dus hoe utopie en dystopie naast elkaar kunnen bestaan in dezelfde afbeelding. Klibansky waagt zich op het terrein van de fenomenologie en herziet kwesties met betrekking tot perceptie die filosofen en kunsthistorici hebben gefascineerd en evenzeer de aandacht van kunstenaars hebben getrokken.
In zijn recente schilderijen plaatst Klibansky architectuur tegenover stukken stedelijke en natuurlijke landschappen, waarvan de meeste door de kunstenaar zelf zijn gefotografeerd tijdens zijn reizen. Vlinders, vogels, nimfen en impressionistische glinsteringen worden vermengd met beelden die worden geprojecteerd op gigantische schermen, straatnaamborden en fonkelende auto's. Hoewel niets de werkelijkheid beter kan weergeven dan een foto die is genomen om een plek te herinneren waar je bent geweest, maakt Klibansky gebruik van een leugen om de waarheid te vertellen. In een poging om licht te werpen op de formele en conceptuele dynamiek waarmee Klibansky zijn fenomenologische onderzoek benadert, zullen we eerst de cyclus Dreams of Eden bekijken, begonnen in 2014, die een keerpunt symboliseert in vergelijking met het eerdere New Urban Wonderland (2006-13), waarin de kunstenaar sociale veroordeling weerklinkt. Zoals we al zeiden, past Klibansky op het oppervlak van zijn schilderij talloze foto's toe die hij zelf maakte tijdens zijn reizen. Terwijl hij ze samenstelt, verandert hij hun verhoudingen en houdt hij zich niet aan de regels van het perspectief. Nadat de formele constructie van het landschap met behulp van een computer is bepaald, maakt Klibansky afdrukken op katoenpapier, waarop hij waterverf aanbrengt met tinten die typerend zijn voor computerbewerkte afbeeldingen en die ook de psychedelische kleuren van de jaren zestig en zeventig oproepen die geassocieerd worden met de utopische visie van de hippiecultuur.
Het gevoel van accumulatie samen met de kwaliteit van de kleuren brengen een illusoire en ideologische visie op de wereld in het spel die is verbrijzeld, zoals het lot van alle utopieën. De afwerking van het schilderij is een perfect transparante harsbedekking, met afgeronde zijkanten, en een handtekening die altijd op dezelfde manier op elk werk wordt afgedrukt, alsof het een logo is, waardoor het het effect krijgt van een gigantische ansichtkaart. Als we daadwerkelijk te maken zouden hebben met gereproduceerde afbeeldingen op ansichtkaarten, zou Klibansky's Dreams of Eden geen echte plaats afbeelden, maar eerder een soort ideaal stedelijk landschap dat de kenmerkende elementen van verschillende steden verzamelt. Samen resulteren ze in de manifestatie van een metropool waarin afstanden worden geneutraliseerd en culturele connotaties worden vermenigvuldigd. Door Dubai, Parijs, Venetië en New York onder dezelfde hemel te brengen, presenteert Klibansky een scène die voor sommigen de meest wenselijke plek ter wereld kan zijn, en voor anderen een nachtmerrie. Wat zou er bevredigender kunnen zijn dan het idee om jezelf in een stad te bevinden die het mogelijk maakt om visueel alle plekken te waarderen die je hebt gewild of wilt bezoeken? En hoe angstaanjagend zou het idee zijn om jezelf in een plek te bevinden waar referentiepunten informatie over die plek ontkennen in plaats van geven? Als Klibansky's panorama's op een ansichtkaart zouden worden gereproduceerd, zou de tekst op de voorkant dus niet "Groeten uit Parijs" of "Groeten uit Londen" zeggen, maar eerder "Groeten uit Klibansky". Paradoxaal genoeg zouden zulke ansichtkaarten vanaf elke locatie kunnen worden verzonden; maar wat even paradoxaal is, is dat ze geen locatie zouden identificeren. Klibansky's hele werk suggereert tegenstrijdige boodschappen, waardoor tegenstrijdigheid een van de basiselementen van zijn fenomenologisch onderzoek is. Door de geschiedenis te ontdoen van elk element dat is gereproduceerd in een omgeving zonder identiteit, benadrukken de Dreams of Eden-schilderijen de crisis van een humanistisch standpunt, omdat ze de gebroken relatie tussen een individu en zijn culturele context illustreren. De relatie die een individu heeft met een plek bestaat uit bezoeken en herinneringen die in de tijd gelaagd worden, wat resulteert in een gevoel van erbij horen. Zodra een landschap zijn geschiedenis overgeeft aan een context die in staat is om alle dingen te ontvangen, kan een individu het bewustzijn van zijn positie in die omgeving verliezen. Omdat Klibansky's landschappen het concept van een grens waarmee men zijn toebehoren aan een plek definieert, tenietdoen, vertegenwoordigen ze uiteindelijk een wereldnatie waarin verschillende identiteiten elkaar tenietdoen door elkaar te overlappen. Bij afwezigheid van een grens zou men een plek kunnen zien die eindelijk alle mensen kan verwelkomen. Wanneer de toeschouwer de schilderijen van Dreams of Eden bekijkt, wordt hij gedwongen een standpunt in te nemen ten aanzien van de architectonische transformaties die de afgelopen decennia in de grote steden van de wereld hebben plaatsgevonden.