Jan Schoonhoven - Foto zelfportret

Jaartal: 1989
Techniek: Foto gemaakt door Hanno Reuther
Afmetingen foto: 40,5 x 30,5 cm
Staat: redelijk, heeft wel grbuikersschade en enige kreukels (zie foto’s)

Op de achterzijde van de foto heeft Jan Schoonhoven de omschrijving van de foto toegelicht.

Johannes Jacobus (Jan J.) Schoonhoven (Hof van Delft, 26 juni 1914 – Delft, 31 juli 1994) was een Nederlandse beeldend kunstenaar. Hij maakte deel uit van de Nederlandse Nul-beweging.
Opleiding en start
Schoonhoven volgde de MULO in Delft; hij tekende veel en kreeg op zijn 13e les van een plaatselijke kunstschilder. Zo maakte hij al reeksen karikaturen die hij voor een cent per stuk verkocht. Van 1930 tot 1934 studeerde hij aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Het was crisistijd en een baan kon hij niet vinden. Zijn ouders wilden dat hij die opleiding deed om tekenleraar te worden en zo een vast inkomen te verdienen.
Schoonhoven begon in zijn academiejaren voor zichzelf te schilderen in de stijl van het Duitse expressionisme. Het werk van Paul Klee inspireerde hem; ook George Grosz en Otto Dix kon hij erg waarderen.
Zijn eerste (groeps)expositie had hij in 1938 bij De Onafhankelijken in Amsterdam. Tijdens de oorlogsjaren tot 1945 heeft hij nauwelijks in loondienst gewerkt; in 1941 verbleef hij nog korte tijd in kamp Amersfoort. Tot 1948 maakte hij naar eigen zeggen veel werk in de stijl van Paul Klee, waarmee hij toen bewust is opgehouden. Zijn werken zijn in die jaren verschillende keren tentoongesteld bij de Haagse Kunstkring waar hij lid van was. Veel werk uit deze vroege tijd heeft hij kort daarna vernietigd.
Leven en werk
Schoonhoven werkte van 1946 tot zijn pensioen in 1979 bij de Centrale Afdeling Gebouwen van (het toenmalige staatsbedrijf) PTT. Zijn kunstenaarschap speelde zich dus af in de avonduren en de vrije weekenden. In 1953 ging hij aan het knutselen met papier en ribkarton voor zijn zoontje: ridderkastelen, fabrieken en een bergmassief. Hij ging ook kerken en andere gebouwen maken van die materialen. Het "Apostelhuis", dat vermoedelijk als enige kunstvoorwerp uit deze periode de tijd heeft overleefd, is in 2019–2021 gerestaureerd bij Museum Prinsenhof in Delft.
Circa 1956-57 begon hij zijn allereerste monochrome witte reliëfs te maken, niet langer in verf maar in papier-maché, om zo een tastbare uitstraling te krijgen in zijn werk. De nadruk op het materiële hing toen al voelbaar in de artistieke lucht, wat hij in die tijd onder andere herkende in de pasteuze abstracte schilderijen van Bram Bogart, die hem inspireerden.[1] Schoonhoven gebruikte vanaf nu als materialen voor zijn te maken kunstwerken stukjes ribkarton, papier-maché en veel closetrollen. Zij werden bevestigd op een triplex ondergrond. De voorstellingen in deze eerste reliëfs ontstonden volgens geometrische principes.
Bovendien kregen zijn kunstwerken niet langer een titel, maar slechts letters (verwijzend naar het soort kunstwerk, zoals T voor een tekening en R voor een reliëf)), gevolgd door een cijfer (voor het vervaardigingsjaar) en een volgnummer.

Veel later, vanaf 1978 ontstonden er veel tekeningen: met lijnen, punten en arceringen tekende Schoonhoven toen deels expressief aandoende, haast kalligrafische, pen- en penseeltekeningen.